Kao i kod svake bolesti, početni tretman kod Parkinsonove bolesti je terapija lekovima. Pacijenti se pokušavaju izlečiti lekovima.
Prva grupa lekova su lekovi koji se nazivaju lekovima za simptomatsko lečenje, odnosno nisu usmereni na nedostatak dopamina, već na ispravljanje pritužbi pacijenata.
Druga grupa lekova su lekovi koji se nazivaju dopaminetički lekovi, koji sami po sebi nisu dopamin, ali imaju efekat sličan dopaminu ili da bi telo efikasnije koristilo preostali dopamin.
Treća grupa lekova je sam dopamin.
Dopaminska terapija je tretman koji najbolje koriguje simptome bolesti. Međutim, iskustvo je pokazalo da posle nekoliko godina kod pacijenata koji primaju dopaminsku terapiju ili terapiju lekovima, (posle 4-5 godina kod pacijenata koji primaju prosečnu dozu lekova), počinju da se javljaju neki neželjeni efekti, ovog puta zbog terapije lekovima.
Neželjeni efekti terapije dopaminom
Jedan od ovih neželjenih efekata su nevoljni pokreti. Kada pacijent uzima lekove, njegove pritužbe na bolest se poboljšavaju, ali posle nekog vremena počinju da se pojavljuju nevoljni pokreti u rukama, rukama, telu i glavi, kao da ne može da stoji mirno i da pleše.Tokom godina, pacijenti počinju da se zaglavljuju između nemogućnosti da deluju bez lekova ili simptoma bolesti i neželjenih efekata lekova. Iz tog razloga, u lečenju, dopamin se nastoji što kasnije doneti na ratište.
Zbog toga se simptomatsko ili dopaminetičko lečenje započinje u ranim fazama i pacijentima se pokušava da se što više uzimaju ovim tretmanom. U slučajevima kada ovi tretmani nisu dovoljni, koriste se drugi lekovi.
Hirurške metode koje se koriste u lečenju Parkinsonove bolesti
